3a Het debuut: Corus 2005

Een zichzelf respecterende moslim zal éénmaal in zijn leven Mekka bezoeken. Iemand die zichzelf als een schaker ziet, zal ook ééns naar het pelgrimsoord Wijk aan Zee moeten komen om daar zijn geloof te belijden. Na 30 jaar schaken, is voor mij dan (eindelijk) het moment gekomen om aan mijn jeugdwens te voldoen.
In het weekend van 21/23 januari vindt in Zuid-Limburg een ware exodus plaats. Onder leiding van Igor Heinen vertrekken op vrijdagochtend 21 januari John Heuts, Marc Kraus en Bart van der Zwet als eersten naar het winderige noorden. In de loop van de middag volgen separaat het nieuwbakken echtpaar Han en Mylène Staarink en Bert Bomhoff met co-drivers Ger Smeets en Tom Bus. In de loop van de volgende ochtend is het elftal apostelen compleet door de komst van Simon Hoogenhout en Bert Smeets.

De reis

In de auto van Bert B. is het comfortabel toeven. De ruime banken en de geruisloze motor creëren een sfeer waarbij ik al snel aan het mijmeren ben. Het is dan ook niet verbazingwekkend wanneer tijdens de tocht verschillende thema’s de revue passeren. Zware onderwerpen als ‘uitdijende heelal’, ‘begrensd en oneindig groot’ , het getal ‘pi’ blijven niet onbesproken. Levensvragen “Wat is God?”, “Waarom wordt God zo afgebeeld?” , “Waarom de overstap van polytheïsme naar monotheïsme?” worden afgewisseld met ludieke vragen als “Met wie trouwden Kaïn en Abel?” en “hoe onthoud ik makkelijk de kleuren van de regenboog?” , “Is de volmaakte regenboog een cirkel?” en “Waar bevinden zich meer getallen tussen: Tussen 0 en 1 of tussen 0 en 2?”.
Voordat de laatste vragen beantwoord waren, bevonden we ons al in Wijk aan Zee.

Eerste kennismaking

Voordat ik het middenschip en altaar in de Moriaan mocht aanschouwen werd ik bij het wijwatervat opgehouden door een aantal andere gelovigen. De Hoensbroekse delegatie, bestaande uit John Lafleur, Theo Pluijmen en Max Mannheims lokte mij de barruimte in om even bij te praten. Het wijwatervat bleek in dit geval niet gevuld te zijn met wijwater maar met straffe Koninckjes. Het was ook hier waar de vroege Voerendalers Igor, John, Marc en Bart al bezig waren met hun geloofsbelijdenis; ze waren aan het snelschaken! Na een kort oponthoud besloot ik toch maar om de Heiligen der Heiligen te bewonderen. Nadat ik mij door een massa medegelovigen een weg naar het altaar had gebaand, kreeg ik oogcontact met de grote Meesters en Meesteressen. Helaas zagen zij mij niet staan. Gelukkig ben ik nog drie dagen hier zodat de kans reëel aanwezig is dat zij mij waarnemen. Of was het andersom?

Lekker Puh! Of Antiperistaltiek

Hoewel de apostelen over een grote mate van autonomie beschikken, zijn er toch bepaalde rituelen die in groepsverband worden uitgevoerd. Daar is het nuttigen van Het Eerste Avondmaal er één van. Op volstrekt democratische werd besloten waar er wordt gegeten. Dit gaat min of meer als volgt: iemand geeft een voorstel om bij een bepaald restaurant te willen eten. Primus inter pares, Ger Smeets, legt dit voorstel aan twee personen voor. Wanneer zij het met deze keuze eens zijn, dan wordt daar gegeten. En zo geschiedde en Ger zag dat het goed was. De keuze viel natuurlijk op Lekker puh. Een vreemde naam voorwaar, maar wanneer men de geschiedenis erachter kent is de naam geheel logisch. Voor de mensen die de naam niet kennen volgt hier mijn versie van de werkelijkheid. In het kleine dorp Groet wilde men graag een (Mexicaans) Restaurant. Een bekrompen buur zag hier echter alleen maar overlast in en verzette zich met hand en tand. Toen de eigenaars uiteindelijk toestemming tot exploitatie van de gemeente kregen, besloot de eigenaar tot een langdurige natrap. Hij doopte het restaurant tot Lekker puh. Het schijnt dat je deze naam op zijn Noord-Hollands moet uitspreken en je moet tegelijkertijd een lange neus ophalen naar de bewoners van het pand Heerestraat 256.

De maaltijd begonnen wij met ons zevenen. Mylène en Han, die een Luchtig Hapje (in Bruchem op de A2) onderweg hadden genuttigd, schoven ietsje later aan. Traditioneel maak ik altijd eerst kennis met onze serveersters. Het woord tafeldames vind ik in deze iets te ver gaan. Ik hecht om de een of andere reden ontzettend veel waarde aan het aanspreken van een persoon bij haar naam. Van de andere kant zijn de serveersters (of andere personen) altijd blij wanneer ze hun naam mogen meedelen. Alsof de goden er mee speelden; onze hoofdserveerster heette Angel. Prompt kreeg ik zin in iets hots en spicey. Bert B. en ik kozen dan ook logischerwijs de ultra scherpe peppersteak. De overige gerechten, waaronder een prachtige visschotel voor Marc en enkele porties spareribs voor…., werden bezorgd door Marissa. Ja Igor, ik ken de namen nog, jij ook?

Het mooie van zo’n gezamenlijk Avondmaal vind ik het uitwisselen van allerlei wetenswaardigheden. Hoewel het gezelschap zeer homogeen is qua Levensovertuiging, wij zijn tenslotte allemaal schakers, bestaat er een grote heterogeniteit in belangstelling, kennis en interesse. Ik vind het dan fantastisch om te luisteren naar of deel te nemen aan de gesprekken over literatuur, muziek van Pop tot Klassiek, schaken, taal in het algemeen, natuurwetenschappen , kunst, gulden snede etc. Wat mij wel opviel, maar niets ten nadele van het gespreksonderwerp, dat er ook veel over het vrouwelijk schoon te melden was. “Bestaat er causaal verband tussen schaken en vrouwen?”, vraag ik mij dan wel eens af.

Na een zeer scherpe en smakelijke maaltijd en een forse inspanning van je stembanden, verlang je automatisch naar een geschikt smeermiddel. De ene groep deed dat al biljartend in de lokale Groetse Kroeg terwijl de rest hun dorst laafde al schakend in het vakantiehuis.

Daar waar de katholieken herhaaldelijk hun gebedjes prevelen met behulp van de rozenkrans, gaan de Ware Schakers tot diep in de nacht hun snelschaakpartijtjes spelen. Met zijn negenen begonnen we aan het Open Voerendaalse Snelschaakkampioenschap op locatie. Apostelen hebben wel eens de neiging om te denken dat zij alle wijsheid in pacht hebben met alle gevolgen van dien. Zo wist ieder een sluitend systeem te verzinnen waarbij je makkelijk de indeling kunt maken en ook makkelijk het juiste bord kunt vinden: het Roulatiesysteem. Tja, er kan maar één kapitein zijn op een schip. Wij discipelen misten even de leidende hand van de Heer. Na een biertje, whisky, Elske of vijf wist niemand meer tegen wie hij had gespeeld. De uitslagen werden vergeten en niet meer correct genoteerd. Over de kleurverdeling praat ik al niet meer. Maar toch had iedereen het uiterst naar zijn zin: Er werd immers geschaakt! Naarmate de nacht vorderde, werd het aantal schakers kleiner. Tegen de klok van half vijf s’ochtends ben ikzelf gaan slapen. Althans dat is wat men mij de volgende ochtend vertelde. Ik kan mij namelijk de laatste twee uur (van half drie tot half vijf) amper herinneren. Wellicht heeft een en ander te maken met de vrijgevigheid en barmhartigheid van John. Elke keer wanneer ik mijn glas bier leeg had, vulde hij dit automatisch. Zo ook met de glazen whisky en de Elskes. Het zou mij niet verbazen dat er enige relatie bestaat tussen mijn combinatoire drankgebruik en mijn tijdelijke amnesie.

In ieder geval voelde ik mij de volgende dag niet geheel fit. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds 19:00 liep ik met een anti-peristaltisch gevoel in mijn maag en keel. Ondanks verwoede pogingen om mij tot overgave te dwingen, bleef deze uit. Zo zie je maar weer: “De dreiging is sterker dan de uitvoering”. Verlossing vond ik pas nadat ik een vispannetje had genuttigd.

Wordt Vervolgd.

Tom Bus