AFGRONDEN, BULLDOZERS EN EEN LEGE STOEL

Voerendaal 3 - Arx (6-2)

De voorbereiding was weer een gezamelijke lunch, tenminste het halve team deed mee aan een goede voorbereiding. De andere helft koos ervoor om het uurtje slaap dat we tekort komen in te halen. Maar toch ruim voor enen bleek het hele team compleet te zijn.

Het team van Arx was gehandicapt; Beeker hun sterspeler liet verstek gaan en er was geen vervanger. Tom Vrouenraets was er als de kippen bij om een snipperdag op te nemen en van het mooie weer te genieten. Een voorsprong die we niet meer uit handen zouden geven, al zag het daar lang niet naar uit.

Roger mocht het op bord twee proberen tegen Robert Knelissen. Na een week van ziek, zwak en misselijk zijn twijfelde Roger aan zijn vorm. Wij niet. Uitgerust en gewapend met een bulldozer schoof hij zijn tegenstander van het bord.

Uw verslaggever speelde op bord drie met zwart tegen Herman Peters. Door het solide spel van mijn tegenstander duurde het lang voordat ik een voordeeltje kreeg. Zijn remiseaanbod werd geweigerd en het voordeel groeide vlak voor de eerste tijdcontrole uit tot een duidelijke plus. Maar was het genoeg?? Met de wijze woorden van Gerhard Schebler, onze gastdocent in het achterhoofd. Ik zou het nog even proberen, een uurtje of twee, drie besloot ik door te spelen. Het geduld werd beloond en na een dikke vijf uur spelen kon het punt eindelijk aan de voerendaalse zijde worden bijgeschreven.

Igor onze teamleider nam het aan bord vier op tegen Peter Schoeber. Igor kon vandaag geen potten breken. Hield de veilige remisemarge in het oog en de vrede werd vrij snel getekend.

Onze voorzitter Ed moest het op bord vijf proberen met zwart tegen de heer Gieteling. Ook in deze partij gaven beiden geen krimp en het punt werd gedeeld zonder dat ook maar een van beiden enigszins in de buurt van de afgrond kwam.

Simon, onze houwdegen van weleer mist dit seizoen de scherpte. Na aanvankelijk zijn tegenstander, Nico Koole richting afgrond te hebben gedirigeerd werd de situatie omgedraaid. Het aangeboden stuk werd dankbaar aanvaard door Nico en de compensatie van een pion en her en der wat tegenspel werd algemeen als te weinig beschouwd, het lot leek reeds bezegeld voor onze man. Simon wist toch nog dreigingen te scheppen in een onduidelijke stelling en wist er toch nog een halfje uit te slepen op bord zes.

John op zeven had duidelijk gespiekt bij Roger, niet zo hardhandig maar zeer zeker werd Martijn Bauer naar de afgrond geleid. Met elke zet werd het voordeel uitgebouwd, materiaal gewonnen en het punt binnen gebracht.

Onze Diana op haar vaste bord acht moest het opnemen tegen Mathijs Broeren. Na de opening zag het allemaal nog goed uit. Maar Mathijs wist met goed spel Diana een slechte positie op te dringen en ook Diana moest langs die akelige afgrond. Ook dat hoort bij het schaken. Klein maar dapper vocht ze zich weer terug in de stelling en mocht ook een remise laten bijtekenen.

Marc, 26-03-2006