Open Sollicitatie

Als je echt niets meer invalt, begin dan gewoon een mooie bloemlezing in de hoop dat de lezers alsnog bekoring vinden. Want als ik vertel dat Bob met een mooie pionopmars de f-lijn van zijn tegenstander penetreerde, krijgt eenieder toch een ander beeld. Ik kan u ook vertellen over het gepieker en gepeins van Marcel Winkels, maar u hoort zijn hersens toch niet echt kraken, net zomin als ik deed. Voor een bloemlezing zijn dit mooie ingrediënten. Waarom moet men een verhaal schrijven als niemand meer om de worst vecht... en dat ook nog zelf voorstellen. Hoe stom kun je zijn. U merkt al, ik was die dag met mijn hoofd er niet bij. Was ik maar naar de keukenhof gegaan om kinderwagens en rollators te saboteren.

Nota bene, met mijn invalbeurt solliciteerde ik openlijk voor een positie in het tweede voor het nieuwe seizoen. Ik speelde tegen Olav Schoonenberg. Een mooie naam (enkel V) met veel pretentie (dubbel O) en uiteindelijk vernam ik op de website van de KNSB dat ik had verloren (dikke 0). Bij allen goden tezamen, ik weet echt niet meer hoe mijn partij verliep. Verdringing wordt dat in de psychologie genoemd; ik prefereer selectief geheugen.

Drie spelers van de acht zijn al aan bod gekomen. Dat doet men in de regel om aardig over te komen. Om ook aardig over te komen gooit men een gerenommeerd teamlid ter afscheid voor de leeuwen. Marco Starmans werd stiekem in het eerste team opgesteld, waardoor Thomas - hond in de pot- Dräger, in het tweede mocht meespelen. Dat stiekem viel wel mee, want meneer Heuts, als wedstrijdleider, kon niet verkomen dat het nieuwsgierig Aagje Starmans mee moest kijken op het wedstrijdformulier. "O, ik sta er niet bij?" Tja, hoe zal dat nu komen, vraagt de redacteur zich retorisch af. Met Collina als wedstrijdleider was dit natuurlijk nooit voorgevallen. John kan wel tegen een stootje, maar niet tegen een echte stoot.

Weet u al wie onze tegenstander was? Laat ik dat nog even niet verklappen. We houden de spanning erin. Ik ga door met mijn feel good story. Wie dit seizoen echt een doorbraak heeft gemaakt, is ons jeugdtalent Bart van der Zwet. Met nog twee benen vol in de naweeën van zijn studentenleven, knalt hij dit seizoen eruit met een score van 6,5 uit 9. Dit is goed voor een TPR van 2090, zijn toekomstige zuivere rating. Dat hij dit keer een halfje scoorde mag de pret niet drukken: de hele pintjes gaan nog goed naar binnen.

Eens kijken wie nog meer onder de loep mogen uitvergroten. Onze sympathieke Belg is dan een verwelkoming. Al vraag ik me, wederom openlijk, af wanneer zijn zonen bij een echte club gaan schaken. Die Sjengen mogen ook wel eens over hun eigen landsgrenzen heen kijken. Geen slecht woord over onze neonatoloog en zijn jonkies. Zonder te kijken naar zijn partij, weet ik dat Luc Zimmermann heeft gewonnen van Pieter Thissen, een Hollandse voornaam met pretentieloze achternaam (sorry Paul). Professor Zimmermann was goed voor 4,5 uit 8 partijen. Kan beter, hoeft niet.

Op bord 8 treffen we een sympathieke jonge god aan. Jan -de onverstoorde- Fober kreeg de remise in zijn schoot geworpen, maar toch heeft hij de nodige bakens hiervoor moeten verzetten. Laten we het erop houden dat het een eervolle partij was met een terechte uitslag. Jan is gewoon een lieve doodgewone jongen. Hij wordt mijn favoriete teamgenoot in het tweede team. Hij weet namelijk precies hoe het is om samen te wonen en hij kan me in alles gerust stellen: “Ach jongen, er komt nog wat op je af”. Wat een goede goedzak is die Jan toch. Mijn hulde. Natte zakdoekjes gaarne bijtijds verversen.

Zoals ik al eerder vermelde is het een aardige gewoonte om iedereen de revue te laten passeren bij het schrijven van een verslag. Dus ook Ruud Lemmers wordt ongecensureerd gehuldigd voor zijn schaakprestaties. Ruud heeft Theo Wijnhoven eraf geschoven. De broer van Theo, origineel betiteld als Leo, is door onze Bob eraf gepenetreerd (dat wist u toch al?). Dat is natuurlijk gerechtigheid. Je wilt niet weten wat die gasten onze vrienden uit Brunssum hebben aangedaan. De prestaties van Ruud staan natuurlijk niet op zichzelf. Hij werkt als een beer aan zijn conditie. Naast tannissen (ongecensureerd! - IH (maar wel van een extra n voorzien - RL)) heeft hij ook zijn zinnen gezet op hardlopen. Net zo min als Toon Hermans begrijp ik ook niet het nut om voor de lol van A naar zinloze B te rennen. Maar goed. Ruud heeft waarschijnlijk zijn zinnen ook gezet op het vrouwelijk schoon. Ik heb ook heel wat afgerend...

We dwalen af. We eindigden samen met de eerste teamspelers in de plaatselijke Chinees. Zowel het eerste team als het tweede team toosten op hun overwinning, maar vooral op de afscheidsspeech van Marco. Want - pak de verse zakdoekjes erbij - we verliezen een icoon, een boegbeeld, een stille leider, een Don Marco. Hij heeft ter afscheid een DVD-box gekregen met allemaal beestjes. Althans, dat was de bedoeling. De internetbestelling van Bob liet nogal op levering wachten. Dit nemen we Bob natuurlijk niet kwalijk, dat doet men niet. Dat doet men niet...

Kortom, een geweldige dag, waarbij de plaatselijke Chinees voor onze Duitse vrienden bijzondere thuisgerechten werden voorgeschoteld. Uiteindelijk heeft niemand deze zaterdag, zowel qua schaken als qua eten, de spreekwoordelijke hond in de pot gevonden…

Beste V2 spelers, tot volgend seizoen,

Igor