Voerendaal - Utrecht 4-6
Het geheim van de succesformule

Na de lange winterstop was Voerendaal gastheer van koploper Utrecht. De Jonge Honden voeren in klasse 1B een waar schrikbewind waar uitslagen als 8-2 meer regel dan uitzondering zijn. Voerendaal had dan ook niet de illusie om deze op hol geslagen locomotief tot stoppen te brengen. Een beetje afremmen, zou ook al aardig zijn. Schaaktechnisch voorbereiden op Utrecht is een moeilijke taak omdat ze veel schuiven met hun pionnen. Voerendaal besloot om de voorbereiding van Utrecht te ontregelen door de opstelling iets aan te passen. Zo verdwenen Schebler en Hausrath naar de borden 3 en 4 terwijl Temmink, Henzen en Caessens de staartborden bezetten. Deze aanpassing zorgde voor een spannende strijd waarbij Voerendaal op een gelijkspel leek af te stevenen. Uiteindelijk gaf het klassenverschil de doorslag. Toch konden beide teams na afloop tevreden zijn. Utrecht omdat het wederom gewonnen had en Voerendaal omdat het kranig tegenstand bood en de meeste bordpunten van Utrecht wist af te snoepen.

De wedstrijd werd geopend door Bus tegen Dambacher. Hoofdschuddend moest Martijn erkennen dat de witte Catalaanse opstelling niet te kraken viel. (½-½). Marc Erwich bracht Utrecht op voorsprong. Rob Merx zette de Hollandse partij goed op maar tastte in het middenspel mis. Het hallucinerende torenoffer bracht niet het gewenste resultaat.(½-1½). Gerhard Schebler wist met handig manoeuvreerwerk een lastig paard op c3 te brengen. Nadat Lorin D'Costa de juiste verdediging miste, was de stand weer gelijk (1½-1½). Op het topbord had Driessens een zware middag tegen Berkvens. Het tamme Franse 4.Ld3 bleek tegen een onvoorbereide speler meer gif te bevatten dan verondersteld. Na de hele partij met de rug tegen de muur te hebben gestaan, werd in tijdnood het vonnis over Patrick geveld. De score (5 uit 5) van Joost mag er zijn! (1½-2½). Ondanks de achterstand zag het er gunstig uit. Temmink en Hausrath hadden hun voordeeltje weten vast te houden terwijl Henzen en Caessens hun stelling wisten te verbeteren. Zimmermann stond gelijk en Peerlings was onduidelijk.

In een Reti-achtige opening kreeg Henk Temmink in eerste instantie het betere van het spel. Alexander Van Beek vocht zich terug in de stelling maar tastte geheel mis in de ziedende tijdnood. (2½-2½). Daniel Hausrath moest hard werken tegen de Egelopstelling van Thomas Willemze. Op het moment dat hij de winnende combinatie meende te kunnen uitvoeren, ontdekte hij de venijnige riposte die Willemze had klaarliggen. Er restte niets anders dan een gelijke positie die uiteindelijk in remise resulteerde (3-3). Camiel Peerlings kreeg zijn voorbereide variant op het bord. Het interessante middenspel (Toren + 2 pionnen <-> 2 Lopers) vraagt veel deskundigheid van beide spelers. Jelmer Jens wist het handigst hier mee om te gaan en bracht Utrecht weer op voorsprong (3-4). Na een rustige opening kwam Rob Caessens een pion achter waar hij als compensatie een koningsaanval voor terugkreeg. Na enkele schermutselingen was het Joost Michielsen die in een paardeindspel met een pion minder terecht kwam. Caessens kon de muur niet slopen waardoor het punt werd gedeeld (3½-4½). Op bord 8 ontstond ook een Catalaans gevecht. Het venijnige Lc1-d2-a5 van Robert Ris kreeg niet de juiste follow-up waardoor Arno Henzen het initiatief naar zich toe trok. Via een handige afwikkeling kwam een voor zwart gunstig toreneindspel op het bord. De stelling was echter niet gunstig genoeg om gewonnen te worden. (4-5). De eindstand werd bepaald door de partij tussen Luc Zimmermann en Jeroen Willemze. Na een Caro-Kann-opening waarbij dan de een en dan de ander een tikkeltje beter stond, leek de partij in remise te verzanden. In het toreneindspel gebruikte Willemze handiger zijn kansen en bepaalde daarmee de eindstand op 4-6.

Uitslagen

(*=KNSB-rating)

P.S.
De reden waarom dit team (Utrecht) gelijkstaande stellingen wint en slechter staande stellingen remise houdt, komt niet alleen door hun speelsterkte. Nee, zij koesteren de klassieke zienswijze “Mens Sana in Corpore Sano”.
De Utrechtenaren hebben de gewoonte om de avond voor de externe wedstrijd gezamenlijk te voetballen. Voerendaal nam het aanbod van Utrecht met veel plezier aan om als sparring partner op te treden. De uiterst sportieve match werd door Utrecht (met Totti en Ronaldinho) met 11-8 gewonnen.
Dit soort voetbalwedstrijden verhoogt niet alleen je fysieke vermogens maar versterkt ook de band tussen de spelers. De Voerendalers die mee voetbalden zagen meteen het positieve effect ervan: geen enkele speler had in de schaakmatch verloren!

Tom Bus