Heerlen 2 – Voerendaal 4

De strijd tegen Heerlen 2 is één van de wedstrijden die wij vooraf als “moeilijk, maar tot de mogelijkheden” hadden gecategoriseerd. Dat pakte deze middag wat anders uit. Het is ook een wedstrijd tegen tegenspelers waarvan we er diverse goed kennen en weten dat we aan elkaar gewaagd zijn. Dat kan een leuke strijd opleveren en dat werd het ook.

Ons vierde was op volle sterkte, met dit keer Ber Maas in plaats van Han Staarink op de wisselplaats. En die wisselplaats doet het goed, vorige keer scoorde Han één van de weinige halfjes tegen Kerkrade 1 en nu won Ber een heel punt in een mooie partij, waarin hij al in een vroeg stadium veel hout van het bord ruilde, maar wel een sterk loperpaar overhield. Of het dat was dat de doorslag gaf of een fout van zijn tegenstander, ik weet het niet, maar toen ik enige tijd later weer keek stond hij een stuk voor en gaf de partij niet meer uit handen. Frans daarentegen had in het begin van partij een zware black-out. In een onschuldige afruil van twee stukken aan beide kanten vergat hij het stuk van zijn tegenstander te slaan. Dat moet je tegen Richard niet doen.

De precieze volgorde van de partijen weet ik niet meer, maar het ging ongeveer zo. Nadat Frans verloren had, kwam enige tijd later ook Roy steeds slechter te staan. Dat zag er overigens in het begin zeker niet naar uit, want Roy had een mooie stelling met goede lijnen voor zijn torens. Hij raakte echter in loop van de partij de controle kwijt, verloor materiaal en moest uiteindelijk opgeven tegen een overmacht aan pionnen van zijn tegenstander. José wilde al een tijdje remise aanbieden in een ingewikkelde stelling tegen Fred, maar moest nog even doorspelen van teamleider Jo Paffen. Toen Roy verloor mocht de remise opgeschreven worden en stond het 2 ½ - 1 ½ . Met nog vier partijen te gaan kon het nog alle kanten uit.

Michel had het lastig tegen twee centrumpionnen van Ferdi, maar leek toch tegenspel te kunnen krijgen op de koningsvleugel. Jo en ik maakten het elkaar zoals gebruikelijk bijzonder lastig. We hebben al regelmatig tegen elkaar gespeeld en de onderlinge stand is zo’n beetje gelijk. Ook vandaag, hoewel Jo wel een erg sterk centrum had met een heel vervelend paard op e5, dat ik maar niet weg kreeg. Jos kreeg tot zijn vreugde een Catalaanse variant op het bord die hij zondagavond nog goed had bekeken. Hoewel zijn stelling er optisch minder uitzag (pion minder en dubbelpion op e7 en f6), zou het na zijn voorbereiding toch remise moeten kunnen worden. Tristan deed het erg goed tegen de éminence grise van Heerlen, kwam een stuk voor, zou dat volgens omstanders weer hebben moeten verliezen, maar deed dat niet en kwam in een mooi, maar lastig eindspel terecht, waar hij met een loper, toren en drie (2+1) pionnen moest opboksen tegen een toren en vijf (3+2) pionnen. Een gelijkspel zat er dus nog in. Maar het liep anders.

Als eerste verloor Michel. Had hij misschien toch eerder moeten proberen een bres in de twee centrumpionnen te slaan? Wie zal het zeggen, maar die twee dingen deden hem wel de das om. Vervolgens moest ook Jos eraan geloven. Marcel deed het anders dan in de voorbereiding van Jos was gebeurd en – moeten we achteraf vaststellen – ook beter.

Dat was voor Jo het sein om remise aan te bieden, overigens net op een moment waarop ik mij aardig uit de omknelling had weten te werken en zelfs kansen op de koningsvleugel begon te krijgen, hoewel het veld nog altijd vol voetangels lag. Overigens wel ten koste van veel tijd, maar dat zal de trouwe lezertjes van deze stukjes niet verbazen. Met dat tijdnadeel en het gegeven dat de beslissing al was gevallen, heb ik de remise aangenomen, zodat Jo en ik nog steeds in evenwicht zijn.

En toen bleef Tristan over en hij deed het fantastisch. Toch een moeilijk eindspel tegen een taaie tegenstander die al zijn routine in de strijd gooide om er nog een remise uit te slepen. Fraai wist Tristan uiteindelijk de torens te ruilen, waarbij hij ook nog een pion meesnoepte. Toen was het nog een kwestie van de koning van de tegenstander in tempodwang brengen zodat deze een volgende pion moest loslaten en was het gebeurd. Ruim tachtig zetten had Tristan nodig, maar hij kreeg zijn verdiende loon.

Volgende keer tegen Hoensbroek. Gaan we winnen!

Uitslagen

Ferdi Mulder 		  – Michel Willems  	1 – 0 
Leon Roger de Campagnolle - Fred Tammen		½ - ½ 
Richard Evers		  - Frans Kerssemakers	1 – 0 
Jo Paffen		  - Bert Bomhoff	½ - ½ 
Jan Schoffelen		  - Ber Maas		0 – 1 
Marcel Drummen		  - Jos Kleijnen	1 – 0 
Cor Gravesteijn		  - Tristan Hünen	0 – 1 
Huub Caelen		  - Roy Pieper		1 – 0 

Bert Bomhoff