Het Brabantse team uit Limburg maakt het pas echt gezellig

Maar ik loop vooruit op de zaken, waarschijnlijk heeft het te maken met het late uur waarop ik dit schrijf en de troebele geest na een dag hard werken waardoor slechts het einde nog helder is.

Mag ik U voorstellen, De Helden:
Op bord 1: Arno Henzen
Op bord 2: Rob Caessens
Op bord 3: Tom Bus
Op bord 4: Camiel Peerlings.

De indeling kwam volgens loting tot stand(?!). 's Ochtends 10:00 aangekomen te Veldhoven, was de eerste bezigheid het bepalen van de kansen. Teams uit Eupen, Eindhoven, Tilburg (Stukkenjagers), Veldhoven, Utrecht (Paul Keres), Helmond (HSC), Aalsmeer (AAS) etc. etc. zouden allen voor de eerste prijs kunnen gaan. Een plekje bij de eerste vijf zou mogelijk moeten zijn.

Ronde 1 was een opwarmertje tegen Tivoli, 4-0. De trend was gezet. De tweede ronde werd meteen op tafel 1 gespeeld tegen het onbekende team uit Lommel. Verrast door de jeugdige uitstraling van het team werden enkele van onze oude helden langzaam maar zeker over de rand van het bord geduwd. Wellicht nog wat slaperig kwam de gedegen speelstijl van de jonge Lommelse schakers ontnuchterend hard aan. Gelukkig werden er ook klappen uitgedeeld: 2-2.

En toen... Eupen, een team met op bord 4 nog een 2300 speler (bord 1 IM >2450). Enigszins geprikkeld gingen de Voerendalers er eens goed voor zitten. En we waren zeker niet kansloos, zo had Tom winnend voordeel KUNNEN hebben had hij maar eerst de kwaliteit genomen en pas dan het paard geslagen, zonde zonde zonde. Camiel kreeg een prachtstelling en meende simpel een cruciale pion te kunnen winnen maar kreeg mat in 2 op z’n dak. Enig andere zet zou tot winnend voordeel geleid hebben.

U merkt dat ik hier het grote schaakspook oproep: ja, maar als ik dit had gedaan en dan dit en zo en dan zus, ja dan stond ik gewonnen. De ietwat zure smaak in mijn mond is nog steeds niet weggeëbd en daarom veroorloof ik mijzelf deze onnozele reactie. Rob Caessens wist als enige een half puntje van het Eupense team af te snoepen.

Tot hiertoe was het me nog duidelijk, nu beginnen de tegenstanders me voor de ogen te draaien en weet ik de exacte volgorde niet meer. De verdere ronden speelden zich af op de hoogste tafels (1,2 of 3) waardoor er zelden een "makkelijke" tegenstander tegenover je zat. Er waren zeker een tiental teams dat binnen 1 bordpunt van elkaar stonden (bordpunten waren bepalend voor de stand). Enkel Eupen bleef haar tegenstanders met groot vertoon verslaan. Met een gemiddelde van 3.2 bordpunt per wedstrijd is er nooit enige twijfel geweest welk team kampioen zou worden.

De Voerendalers bleven zich goed weren, al moesten er nederlagen geslikt worden. Opvallend was dat Voerendaal tegen de op papier sterkere tegenstanders het uitstekend bleef doen. Tegen de Stukkenjagers werden Maurice Peek en Maarten Strijbos door respectievelijk Arno en Rob verslagen, erg knap. Helaas waren de staartborden minder trefzeker 2-2.

De voorlaatste ronde... de kansen werden weer geëvalueerd. Een mogelijk "makkelijke" tegenstander zou een 3-1 zege mogelijk moeten maken en een plek bij de eerste drie zou dan zeer dichtbij komen. Veldhoven 1 bleek de tegenstander... niet makkelijk dus. Frank Wuts werd nog keurig door Arno op remise gehouden en Rob kon tot winst komen maar daar was de koek mee op.

Geen prijs, weg derde plek, althans zo leek het. Nadat de eerste teleurstelling verwerkt was, werd weer naar het rekenmachientje gegrepen: een 4-0 overwinning in de laatste ronde zou ons nog dicht in de buurt van de prijzen brengen. Het was hopen op een gunstige indeling... helaas Eindhoven werd uit de hoge hoed getrokken. Johan van Mil, Veerman en Sutmuller waren niet de minsten, tel daarbij een jeugdtalent op en je had de ingredienten voor een debacle. Het hele toernooi op de hoogste tafels vertoeft hebbende en dan in de laatste twee ronden in de middelmoot verdwijnen. Maar het immer zonnige humeur van onze captain werkte aanstekelijk, Tom heeft ons ervan overtuigd vooral "gezellig te schaken".

Het jeugdtalent bleek gevoelig voor een vergiftigde pion, Camiel kreeg initiatief en kon dit uitbreiden 1-0. Tom had vrij snel daarna de geroutineerde Jos Sutmuller opgerold, 2-0. Na een kleine toast van de twee overwinnaars werden de spelende teamgenoten eens rustig gade geslagen. Rob had twee pionnen meer maar beide spelers hadden weinig tijd en de stelling was verraderlijk. Arno stond zeer tot zijn verbazing zeer goed tegen van Mil, een kwaliteit voor waar wit (Van Mil) maar bar weinig compensatie voor had. Arno’s kwaliteiten zijn van dien aard dat zelfs een IM niet meer uit de tang kan ontsnappen, 3-0. Rob heeft pas lol in het spelletje als er op de klok geramd mag worden. In wederzijdse tijdnood snoepte Rob het ene na het andere ding en bleef Veerman achter met slechts een kale koning die in een rap tempo mat werd gezet, 4-0!

Hiermee bleek Voerendaal gedeeld tweede te zijn geworden met Stukkenjagers. Helaas heeft Stukkenjagers 1 matchpunt meer behaald welke de doorslag gaf daar dit bepalend was indien op bordpunten gelijk geëindigd werd. Een prachtige derde plek waar een ieder zeer tevreden over was. Het verdiende loon werd geďnvesteerd in de toekomst en zo had de onfortuinlijke van Mil toch nog het meeste prijzengeld in handen!?!

Er werd met de verscheidene teams nog hartelijk nagekeuveld en uitnodigingen om deel te nemen aan diverse toernooien werden gewillig in ontvangst genomen. Paul Keres, D4, Veldhoven: het was gezellig!!

Individuele scores

Camiel