Corus Toernooi 2004

De vrijdag

Het was een illuster gezelschap dat op vrijdag 16 januari 2004 naar het noorden trok. Bart, Han, Igor, en ik in mijn auto en John en Richard Orbons in de bedrijfsauto van John gingen op weg naar Schoorl, waar we – ook dat is inmiddels een vaste gewoonte - een huisje op een klein vakantiepark hadden gehuurd. Simon Hoogenhout kon vanwege zijn werk pas op zaterdagochtend komen. Voor de geografisch minder onderlegde lezertjes vermeld ik maar even dat Schoorl een typisch Noord-Hollands grotendeels lintvormig duindorp is, gelegen op zo'n 10 kilometer ten noorden van Alkmaar. Niet de meest voor de hand liggende plaats als je naar het Corustoernooi gaat, maar het vinden van onderdak in één huis voor een groep van zo'n acht man is niet eenvoudig en tot nu toe zijn de huisjes op dit parkje ons goed bevallen.

Mijn auto was zwaar beladen, niet alleen met drie stevige schakers, maar ook met een flinke lading eten en – vooral – drinken. Zo zwaar dat de verkeersdrempels rond de woning van Bart in Eindhoven met uiterste voorzichtigheid moesten worden genomen. Bij aankomst bleek dat met name de voorraad sterke drank in de vorm van diverse whisky's en Els, dusdanig ruim was dat het uiterste van de deelnemers zou worden gevergd.

De tweede vrijdag is altijd een rustdag voor de grote jongens en meisjes van het Corustoernooi, dus we zijn in één ruk doorgereden naar Schoorl. Na aankomst even de spullen naar binnen, wat blitzen en een pilsje en dan op zoek naar een leuk restaurant. Vorig jaar al hadden we een restaurantje ontdekt in Groet – opzoeken op de kaart – met de merkwaardige naam "Lekker puh". De herkomst van die naam is als volgt. Toen de eigenaren plannen hadden om een restaurant op deze plek te beginnen en hiervoor een aanvraag bij de gemeente indienden, bleek een buurman hier bezwaren tegen te hebben. Hij wilde daar geen restaurant en had zelf andere ideeën voor het pand. De strijd heeft lang geduurd, maar uiteindelijk kregen de huidige eigenaren hun zin en mochten zij hun restaurant beginnen. Als wraak hebben zij een lange neus naar de buurman getrokken in de vorm van de huidige naam.

Overigens bleek voor enkelen onder ons de belangrijkste reden om dit restaurant weer te bezoeken niet te liggen in de kwaliteit van het eten, maar vooral in de kwaliteit van de jonge, vrouwelijke bediening.

Na het eten eerst nog een biljartje gelegd in een nabij gelegen kroeg met een typisch West-Fries kaaskoppenpubliek: boers, wel vriendelijk en met luide stem. Bart, Igor en ik op het gewone biljart, John en Richard op het Amerikaans biljart. Han hield alles in de gaten. Daarna weer naar het huisje in Schoorl om de traditionele snelschaakavond te spelen. Die avond was Igor ongenaakbaar, hij won alles. Nog even kaarten en wat nazakken en rond 1:30 naar bed.

De eerste toernooidag

Han, John en Richard waren alleen voor het grote toernooi gekomen, zij wilden de sfeer proeven, erbij zijn en smullen van de partijen en bijbehorend commentaar. Han is daarnaast een liefhebber van de zee en het wandelen langs het strand en kan daar in Wijk aan Zee dus goed aan zijn trekken komen.

Simon zou direkt vanuit huis naar Wijk aan Zee komen, maar 's morgens werden wij gebeld dat hij problemen had. De avond ervoor zijn auto total loss gereden! Hij kwam nu met de trein en zou het waarschijnlijk net (niet) op tijd halen. Nadat John hem op het station in Beverwijk had opgepikt, bleek hij toch ruim op tijd binnen te zijn, temeer omdat de start van het toernooi een half uur vertraging opliep vanwege problemen met de indeling op de computer.

Bij het rapidtoernooi troffen wij nog een andere Voerendaler, Rick Wagemakers, die het voor elkaar had gekregen om als wedstrijdleider op te mogen treden. Een hele eer en een prima prestatie van Rick, die hiermee zijn visitekaartje voor de komende toernooien kon afgeven en wellicht de komende jaren vaker in Wijk aan Zee zijn opwachting mag gaan maken. Mede door zijn eigen, rustige manier van optreden verliep het toernooi zonder incidenten.

Op zaterdag worden er vier partijen van 30 minuten pp. gespeeld, met een half uur pauze tussen de partijen. Normaal gesproken is er dan net genoeg tijd om even naar de grootmeesters over te wippen. Door de vertraging aan het begin ging dat nu niet door, want de pauzes werden tot 20 minuten teruggebracht. Daardoor waren we pas tegen 18:00 klaar, maar gelukkig bleken toen nog vele grootmeesterpartijen bezig, zodat we daar nog een tijdje van hebben kunnen genieten.

De resultaten van de eerste dag waren redelijk tot goed. Bart en Igor speelden in groep A (rating > 1650, met hoogste rond 2200), Bart scoorde 2½ uit 4 en Igor 3 uit 4. Simon en ik speelden in poule B. Voor Simon onder zijn niveau, maar dat kwam omdat hij onder de naam van Bert Klunder speelde. Simon scoorde ook 3 uit 4 en ik was hekkensluiter met 2 uit 4. Voor Igor en vooral Simon waren er dus kansen op een prijs.

Rond 19:30 uur weer terug naar Schoorl en op zoek naar een restaurant. Dit keer in Schoorl en we vonden een gezellig café-restaurant, met een prima keuken. Daarna weer naar het huisje, flink blitzen, kaarten, cryptogrammen, luisteren naar de muziek van Han en de drankvoorraad verkleinen.

Het prijzenfestival

In een licht euforische stemming zijn we daarna naar de grootmeesters gaan kijken. Daar was het mij en Bart echter veel te druk en wij zijn naar de commentaartent gegaan, waar die dag het commentaar werd verzorgd door Lex Jongsma en Vastimil Hort. Toen Bart en ik de speelzaal verlieten, stond Hort te praten met enkele bekenden en wij hoorden hem zeggen: "yes, he is a nice man, but he wants too much to make his own one-man-show". Wij vroegen ons af of Hort soms doelde op Jongsma, die inderdaad nogal een rappe en veelvuldig prater is. In de commentaartent aangekomen bleek dat wij gelijk hadden. Geheel tegen zijn zin kwam Hort nauwelijks aan het woord en telkens als hij aanstalten maakte om een stelling weer te begeleiden met een passende anekdote, begon Jongsma ongeduldige bewegingen te maken, met stukken te schuiven en te interrumperen om maar zo snel mogelijk weer terug te kunnen keren naar waar het hem om ging, de partijen zelf. Wel komisch om te zien. In de commentaartent hebben we een lekker bolleke Konink genuttigd, een broodje en zijn toen zo rond 18:30 vertrokken om de terugreis te aanvaarden. Onderweg nog gestopt bij de Burger King voor een flinke portie junk food, daarna Bart afgezet in Eindhoven en toen terug naar huis. Die nacht heerlijk geslapen, want zo'n weekend is wel een aanslag op je lichaam. Ik begin te merken dat ik 50 jaar ben geworden.

Ik kan dit relaas besluiten met uitspraken als: het was geweldig, we hebben genoten, moeten we vaker doen, je leert elkaar ook eens van een andere kant kennen, het verbroedert, etc. Maar dat doe ik niet. Niet omdat het niet waar is, want elk van deze uitspraken is van toepassing. Iedereen heeft genoten en volgend jaar gaan we zeker weer. Maar automatisch moet ik, als ik terugdenk aan dit weekend, denken aan Jacques. Hij was er de eerste twee keer ook bij. Vorig jaar kon hij niet vanwege de ziekte van Agnes, anders was hij zeker mee gegaan. Dat hij er nu niet meer bij kan zijn geeft toch een lege plek en dan merk ik dat ik hem nog steeds mis.

Bert Bomhoff