MSV-VSM 2 - Voerendaal 3Na een gezellig ontbijt bij Ed Vos in Eijserheide reden we ontspannen in karavaan onder een lentezonnetje binnendoor naar Maastricht. In een ongelijkmatig verlicht zaaltje dicht bij de Belgische grens kregen we te horen dat de bar om drie uur dicht zou gaan. Waar hadden we dit eerder gehoord? En dat nog wel in wat algemeen werd gezien als de kampioenswedstrijd. Opschieten dus. Aan drie borden lukte dat goed. Na zich aan bord 6 schrap gezet te hebben tegen een drieste aanval werd Frans van verdediger vanzelf aanvaller en kon na goed een uur en 17 zetten het eerste punt incasseren. Tom aan bord 1 had toen al een verpletterende aanval en beeindigde een half uur later met een grappig bedoelde schijnbeweging, die even de harten stil deed staan, zijn partij. Michel zag het wel zitten met een kwaliteit meer aan bord 5. Een uur na Tom had hij alles netjes rechttoe rechtaan afgewikkeld: 3-0 voor ons dus. De andere drie partijen baarden enige zorgen. Bert aan bord 4 had snel veel voordeel behaalt, maar daarna even snel heel veel pionnen afgegeven. Ondanks een kwaliteit meer leek de pionnenstorm nauwelijks te stoppen. Bord 2 vertoonde een mindere opening, hoewel Marc wat al te somber was over zijn kansen ('zum tiefsten betruebt'). Eric-Jan ten slotte zag het ook niet zo zitten en vroeg al snel toestemming om zijn tegenstander met een remiseaanbod te mogen verleiden. Ondanks dat Bert met twee verbonden torens probeerde te storen wat hij kon, de stelling was uiteindelijk niet te redden. Eric-Jan lukte het evenwel om na veel nadenken de betere stand te krijgen. Jammer dat de tijd zozeer begon te dringen dat hij veiligheidshalve remise moest accepteren. Daarmee was deze belangrijke wedstrijd voor ons gewonnen. Als klapstuk zag Marc het weer helemaal zitten. Omdat hij dacht het pionneneindspel te kunnen winnen, wilde hij nog even zijn persoonlijke rating opvijzelen. Het was en bleef echter potremise. Een overwinning derhalve van 4-2 en daar hadden we vooraf best voor willen tekenen. Frans Kerssemakers |