Impressie van het open snelschaakkampioenschap: Voerendaal 1

Voor het Open Snelschaakkampioenschap 2002 te geleen kwam Voerendaal met een kleine armada aan spelers/teams. De insteek was om gezellig te schaken, maar wel met een sterk eerste team dat ervoor moest zorgen dat voor de derde achtereenvolgende keer Voerendaal als beste Limburgse club zou gaan eindigen. Dat team bestond oorspronkelijk uit: Rob Caessens, Patrick Driessens, Arno Henzen en Henk Temmink. Op rating heeft Voerendaal nog nooit zo’n sterk team geleverd. Helaas moest Arno zich afmelden waardoor een van de "gezellige" schakers moest invallen. Tom heeft Camiel naar voren geschoven als invaller.

De opstelling

Bij binnenkomst in het Geleense schaaklokaal werd de teamindeling besproken. Patrick stond oorspronkelijk op bord 1 ingedeeld, maar had nog niet zolang geleden herhaaldelijk vervelende ervaringen gehad tegen zowel Rob C. als Henk T. (verloren snelschaakpotjes). De indeling werd: 1. Rob, 2. Henk, 3. Patrick en 4. Camiel.

De voorronden

De eerste wedstrijd tegen Garde werd met 3½–½ gewonnen en Voerendaal 1 had daardoor direct een topplaatsing verworven. Na enkele ronden was het duidelijk dat Voerendaal 1 een goede kans had het toernooi te winnen. Toch was de concurrentie sterk met teams uit Tilburg/Den Bosch, Aachen, Venlo, Roermond, Stein, Brunssum en natuurlijk niet te vergeten het vriendenteam Voerendaal 2 en Voerendaal 3.

En dan hard aan het werk

Voerendaal 1 eindigde als eerste na de voorronden op kleine afstand van Tilburg/Den Bosch en Aachen. De beste 8 teams uit de voorronden zouden gaan strijden om de eerste plaats, deze waren: Voerendaal 1, 2, 3 (!), Aachen, Tilburg/Den Bosch, Venlo, ’t Pionneke en DJZ. Verrassend was wel dat het team van Brunssum het niet gehaald heeft. Dit heeft alles te maken met de 4–0 nederlaag tegen Voerendaal 1 in de laatste voorronde. Hierdoor ging nipt het 3e team van Voerendaal door.

In de pauze kwam Henk de teamgeest versterken door zeer zoete gebakjes uit te delen. Een goede stoot suiker zou de verloren energie uit de voorronden weer op peil brengen.

Direct in de eerste ronde moest Voerendaal 1 aantreden tegen de nummer twee van de voorronden: Tilburg/Den Bosch. In de voorronden werd nog met 3–1 gewonnen, maar dit keer was de score precies andersom en niet geheel nodig! Vooral Camiel liet een steekje vallen en verloor op tijd in een totaal gewonnen eindspel (D tegen pi). In tijdnood probeerde Camiel mat te zetten wat te lang duurde. Had hij de pion genomen was een remise behaald.

In de daarop volgende ronden moest het eerste aantreden tegen de beide andere Voerendaalse teams: BROEDERMOORD was het resultaat tegen het 3e (4–0) en een 2½–1½ overwinning op het tweede.

Na vervolgens nogmaals een verlies van 3–1 geincasseerd te hebben tegen Aachen was de moraal lichtelijk geknakt en er werd gevreesd dat ook de eer van het beste Limburgse team aan ’t Pionneke gelaten zou moeten worden.

Strijd om de gesloten titel

In de laatste ronde stond die confrontatie op het programma. Als ik het me goed herinner mocht Voerendaal met 2½–1½ verliezen om zich toch kampioen van Limburg te mogen noemen. Ons was totaal ontgaan dat onze broeders het de topteams (Aachen en Tilburg/Den Bosch) zeer lastig hadden gemaakt zodat we weer meededen voor de eerste plaats!

De wedstrijd tegen ’t Pionneke verliep voortvarend en snel stonden we met 3–0 voor (en was Voerendaal dus weer Limburgs kampioen). Henk had een zeer belovende stelling opgebouwd welke helaas in tijdnood dusdanig gesloopt werd dat ook remise niet meer mogelijk was, 3–1 derhalve. Voerendaal 1 eindigde daardoor op 18½ bordpunt, slechts een halfje minder dan Tilburg/Den Bosch en Aachen.

Ondanks dat Voerendaal voor de derde achtereenvolgende keer als beste Limburgse team eindigde bleef er toch een vervelende nasmaak hangen over het gemiste halfje (waar dan ook tijdens de 7 ronden).

De beker

Pikant detail is nog wel dat Voerendaal (weer eens) de wisselbeker was vergeten en deze met de nodige moeite kon traceren naar Jacques Hanssen, die er vervolgens voor zorgde dat de beker in goede conditie en op tijd arriveerde voor de prijsuitreiking. Toen was overigens nog lang niet duidelijk dat Voerendaal de beker weer zou gaan winnen en dit keer zelfs mocht houden!

De grote euforie was het arme ding teveel want juist op het moment dat het eindelijk mocht gaan genieten van een welverdiende oude dag, brak het ding in 4 stukken. Dr. Heinen en Dr. Staarink boden nog eerste hulp maar tevergeefs...

Camiel Peerlings