Voerendaal slaat weer toe!Ditmaal tegen Utrecht 3. Vooraf waren we door onze NPNAC (non-playing-niet-aanwezige-captain) getipt op een 5-3 overwinning. Hij zou bijna gelijk krijgen. Alvorens er echter geschaakt kon worden was er eerst nog een reisje naar Utrecht. Marco zou uit Rotterdam komen met de trein, Camiel uit Boxtel met de auto, uw verslaggever met de trein vanuit Zwolle en de rest met de trein vanuit Limburg. Ik zal het verder niet hebben over al het geleden NS-leed waarvan, met uitzondering van uw verslaggever, iedereen gespaard bleef. Na de gebruikelijke team-brunch en een ritje met de sneltram (neen, ik zal het niet hebben over hoe snel en vooral hoe frequent zo’n tram rijdt) kwamen we ruim op tijd aan in het mooie speellokaal van Utrecht. Dit blijkt het bondsgebouw van de bridgebond te zijn en die hebben duidelijk meer te besteden dan de schaakbond. Als eerste was Patrick (1,w) klaar (1-0). De Limburgs kampioen bleek te sterk voor oud-Limburgs kampioen Andre Bouwmeester. Een vroeg pionoffer van zwart bleek niks op te leveren en Patrick haalde snel en verdiend het punt binnen. Hij werd gevolgd door Henk (4,z) die tegen Hein-Piet van der Spek een goede kans gemist had en met remise zijn 100% score vaarwel moest zeggen (1˝-˝). Als derde was ondergetekende klaar (3,w). Ik had een winnende aanval maar maakte op het moment-supreme een fout. De stelling die overbleef was nog steeds beter voor mij (bleek achteraf) maar de vechtlust was geknakt. Het feit dat wij overall goed stonden, stond een remise aanbod niet in de weg. Na een kleine consultatie met Rob C. kon ik remise aanbieden (2-1). Ik werd ras gevolgd door Camiel (5,w) die al snel een pion cadeau had gekregen van zijn tegenstander. Hij won er een tweede bij en schoof het eindspel snel uit (3-1). Toen was het een tijdje stil totdat onze invaller Bob (6,z) het volle punt incasseerde (4-1). Hij bleek de theorie iets beter te beheersen dan zijn tegenstander. Wat kon er nog misgaan? 4-1 voor en op de resterende 3 borden stond alleen Rob C. moeilijk. Marco stond zelfs een pion voor in een zwaar stukkeneindspel en bij Rob M. was er niet veel aan de hand. Een hele tijd gebeurde er niet veel. Dat gaf de anderen de mooie gelegenheid om ook bij de andere wedstrijden in de speelzaal te kijken. Er werden in totaal 5 wedstrijden gespeeld waaronder de meesterklasser Utrecht - ZZICT Breda (1-9). Marco (7,w) had inmiddels een eindspel van toren+randpion tegen toren bereikt en moest in remise berusten toen zijn randpion er af dreigde te gaan (4˝-1˝). Daarmee was de wedstrijd overwinning een feit! De buit was binnen en dat gaf de beide Robben (Robs?) de gelegenheid om er nog eens op hun gemak voor te gaan zitten. En dat hebben we geweten want beide gaven pas tegen 19:15 hun partij remise. Bij Rob C. (2,z) was dat niet zomaar gebeurd. In een stelling waar zijn tegenstander een pluspion had kreeg Rob nog goede tegenkansen. Ze hadden beide nog maar een loper en wat pionnen. Daar kun je natuurlijk niet veel mee en daarom besloten beide nog maar een dame erbij te halen. Enkele zetten later werd het alsnog remise (5-2). Rob M. (8,z) had de hele partij tegen een redelijk saaie stelling aangekeken. Hij had echter absoluut geen zin om de voorspelling van onze NPNAC uit te laten komen en speelde in het eindspel zelfs lange tijd op winst. Dat bleek er echter niet in te zitten (5˝-2˝). De uiteindelijke score had zelfs nog ruimer uit kunnen vallen als zowel Henk als Marco als ondergetekende hun kansen beter benut hadden. Daarentegen had het bij Rob C. misschien ook minder kunnen uitpakken maar ik denk dat de overwinning zelfs met 6˝-1˝niet geflatteerd was geweest. Rond 19:30 konden we richting snel(?)tram. Die kwam echter niet meteen opdagen en uiteindelijk zaten we rond 20:30 in een Turks restaurant in het centrum van Utrecht te eten. Dat bleek een uitstekend restaurant te zijn en we hebben met smaak genoten. Ik had om 22:00 de trein naar Zwolle (die zowaar gewoon op tijd vertrok als aankwam). Om 23:30 was ik thuis. De anderen moesten nog een stuk verder en zullen ergens rond 0:30 thuis zijn gekomen. Maar wat boeit het, we zijn weer een stap dichter bij het kampioenschap! Met vriendelijke schaakgroet, Paul Vercoulen |