Voerendaal eenzaam aan de leiding!

Gepland is om ’s ochtends het ontbijt te nuttigen in uitgaansgelegenheid Storm. Door een communicatiestoornis zijn wij genoodzaakt uit te wijken naar eetcafé Stoffels. De teamleider houdt het kort: "Vandaag gaan we lekker schaken en ik zorg ervoor dat jullie een blije dag hebben. Ik zal als enige verliezen en het team wint met 2½-5½." Het ontbijt was zeer voedzaam maar de frustratietijd ten gevolge van het wachten nam immense vormen aan. Om 12:50 heeft iedereen afgerekend en wordt er met gezwinde spoed richting Willem II-straat geijld. Met volle teugen wordt genoten van de laatste Tilburgse frisse lucht.

In theater de Vorst is de speelruimte niet ideaal. Met 6 teams wordt één ruimte bemand (en door twee personen bevrouwd); de verlichting is niet optimaal en door de gebrekkige ventilatie kunnen de vrijgekomen lichaamssappen tierig huishouden. Net zoals wij kent het team van de Stukkenjagers een vervanger in de persoon van Paul Bogaers (i.p.v. Feelders). De opstelling van onze opponent is wel verrassend. Zo speelt Mark Huizer op 7 en Fré Hogendoorn op 8. In de eerste twee uren is de situatie op de borden gelijk tot onduidelijk. Behalve op bord 7. Marco speelt de scherpe f4 variant tegen Huizers Ben-Oni. Hoewel het allemaal theorie is, verbruikt Huizer hier al ruim één uur. De eerste zet die Huizer zelf bedenkt (Te3) kost hem prompt de kwaliteit. Met zo’n sterke vrijpion op d5 lijkt de rest een kwestie van techniek...

Deze partij is bepalend voor het vervolg van de wedstrijd. Een ingecalculeerd vast punt op 7 blijkt een nul te worden. Hierdoor kan Patrick een veilige remise halen tegen Mark Clijsen (½-½). Na de zetten 1. d4 f5 2. h3 verbruikt Rob M zeeën van tijd om de juiste opstelling te kiezen. Zijn tegenstander voorziet ook grote complicaties en zo zijn na 2 uur spelen slechts 6 zetten uitgevoerd!! Door de voortvarende ontwikkelingen op bord 7 wordt Bogaers gedwongen een onverantwoorde winstpoging te ondernemen. Hij krijgt van Rob M meteen de deksel op de neus (½-1½)!

Vlak hiervoor wil Paul het derde remise-aanbod van Cnossen aanvaarden. Rob C maant hem: "Spelen!!". Nog geen 6 zetten later bevindt de zwarte koning zich in een matnet (½-2½). Henk is al de hele middag geduldig zijn stelling aan het verdedigen. Gezien de ontwikkelingen besluit Van Huygevoort tot de actieve opmars c4. Ja, dat moet je tegen Henk niet doen. Met enkele rake zetten haalt Henk zijn vierde overwinning op rij binnen (½-3½).

Tom heeft de openingsperikelen in de Rubinstein-variant goed doorstaan en krijgt een positioneel overwicht. Hoogendoorn verdedigt zich kansrijk met een kwaliteitsoffer. Tom raakt de controle over zichzelf en de partij kwijt (1½-3½). Pal daarna bezwijkt Storm aan de hevige druk die Camiel hem voorlegt op de e-lijn (1½-4½).

De twee matchpunten zijn binnen! De overige twee borden zien er rooskleurig uit. Rob C is een paard tegen loper eindspel aan het uitmelken. Hij breit en hij breit en hij komt heel ver. Helaas heeft tegenstander Westenberg nog een ontsnappingsclausule en hij stelt de remise veilig (2-5). In de post-mortem blijkt dat Rob veel meer dan zijn tegenstander heeft gezien en dat Rob een goede winstmogelijkheid heeft laten liggen.

Marco heeft het punt bijna voor het oprapen. De vijandige loper is vleugellam, de zwarte koning is ver verwijderd. De witte koning staat klaar om de kandidaat vrijpion te ondersteunen, het witte paard controleert de koningsvleugel... Op het moment dat alle stukken ideaal staan voor de genadeslag, hergroepeert Marco zijn stukken en mag Huizer ontsnappen naar een paard tegen a-pion eindspel... Theoretisch remise (2½-5½)! Zeer terecht is Marco kwaad en verdrietig om het resultaat van zijn partij. Hij vergeet echter niet dat juist zijn partij de rode draad van de match is geweest. De Stukkenjagers moeten in een vroeg stadium een andere koers varen en daar hebben zij niet de spelers en de stellingen voor gehad.

Wij besluiten de dag met een survival-tocht door het onherbergzame Noord-Brabantse gebied richting Boxtel. In Restaurant Rembrandt (vroeger ’t Huiske) besluiten wij deze dag zoals we begonnen waren. Een heerlijke maaltijd met een ontzettend lange wachttijd ...

Tom Bus