MSV-VSM 1 - Voerendaal 2

Op zondag 16 maart werd alweer de voorlaatste ronde gespeeld van de Limburgse competitie. zoals gewoonlijk werd er weer gegeten in Voerendaal, waarna om 12:20 de auto's wegreden naar Maastricht. Daar aangekomen was het eerste wat ons opviel de lokatie, waar al zeker 30 jaar niemand meer iets aan gedaan had...

Eenmaal achter de borden bleek het toch nog best mee te vallen. De eerste die van het team een 0 had gekregen was ik, die na ongeveer 8 zetten al positioneel stukken minder stond. Ondertussen ging het goed op de andere borden, hier en daar al een wat betere stelling. Na enige tijd spelen was Bob al klaar, hij had remise gespeeld; zijn eerste van dit seizoen (½-½). Veel partijen stonden nog gelijk, waarna Bart een tijdje later ook remise maakte (1-1).

Igor wist wat hij wou, hij speelde niet voor ½ maar voor 1! Voor die kans op het kampioenschap, dat we waar moeten maken in Urmond. Igor streefde naar een winst, en hij kreeg zijn zin. Het eerste volle punt voor Voerendaal was binnen (1-2).

Met nog 5 partijen bezig zag het er best goed uit voor Bert en John zat naast mij nog tegen een ongeveer gelijke steling aan te kijken. Mijn stelling was nog alleen maar verslechterd de laatste 20 zetten. Ook Ruud kwam alsmaar beter te staan. Mijn stelling was weer enigszins aardig om tegenaan te kijken, er kwamen weer wat betere zetten. Ik kreeg weer een beetje ruimte en kwam weer terug in de partij. Mijn tegenstander, die een beetje overmoedig was en nog steeds snel wat met de stukken was aan het schuiven, heeft toch niet helemaal goed gerekend. Nadat er een pion oprukte naar de tweede rij (ik was weer eens zwart natuurlijk) en na nog een matdreiging was wit zo moedig om de matdreiging op te heffen, en mij te laten promoveren. Twee dames op het bord, waarna hij een kwaliteit won, maar ik nog die extra dame had. Hij speelde nog door, maar na 5 zetten zag hij het echt niet meer zitten (1-3).

Bert staat nu ver teruggetrokken in het hoekje met zijn koning en met de stelling een beetje vastgespeeld voor hem. Hij gaf een pion weg, wat hem later fataal werd. Toch zag Bert nog een kansje en probeerde met zijn d-pion op te rukken, maar die kwam niet verder dan de tweede rij. Ook voor hem was het nu einde wedstrijd (2-3).

John zat nu helemaal alleen aan zijn tafel, diep na te denken. Maar ook voor hem was de tegenstander iets te sterk en hij heeft het een tijdje later ook voor gezien gehouden (3-3).

Zo werd het nog spannend, want we moesten winnen om een kans te maken op het kampioenschap. Tom stond nog volledig in evenwicht, Ruud stond stukken beter: twee pionnen voor. In een keer ziet Tom een mogelijkheid tot eeuwig schaak en gaat naar Ruud toe om te vragen of Ruud niet eens wat kan opschieten met die overwinning. Twee zetten later dwingt Ruud een torenruil af, waarna hij daarna nog 2 pionnen kon winnen. Zijn tegenstander geloofde het wel en gaf op (4-3). Ook Tom liet zijn kans niet lopen, hij zette eeuwig schaak, en behaalde zo een belangrijk halfje. Daarmee kwamen we tot een totaal van 4½ punt, precies genoeg!

Roy Elzinga